1 Ի՜նչպէս է մթագունել ոսկին, փոխուել է մաքուր ոսկին. Թափուած են սրբարանի քարերը ա ամեն փողոցների գլխին։
2 Սիօնի որդիքը պատուական՝ մաքուր ոսկիի հաւասար, ի՜նչպէս համարուեցան իբրեւ բ ցեխի ամաններ՝ բրուտի ձեռքի գործ։
3 Վիշապներն էլ են ծիծը հանում իրանց ձագերին կաթ տալիս, իմ ժողովրդի աղջիկը գ անգութ է դառել անապատի ջայլամների պէս։
4 դ Կաթնակերի լեզուն ծարաւութիւնից իր քիմքին կպաւ. ե երեխաները հաց ուզեցին, հաց կտրող չ’կար նորանց համար։
5 Համեղ բաներ ուտողները քանդուած նստել են փողոցներում, որդան կարմիրի վերայ մեծացածները զ աղբանոցները գրկեցին։
6 Եւ մեծ եղաւ իմ ժողովրդի աղջկայ անօրէնութիւնը Սոդոմի մեղքիցը, է որ հիմնայատակ եղաւ յանկարծակի, եւ նորան ձեռք չէր դպել։
7 Մաքուր էին նորա ազնուականները ձիւնից, սպիտակ էին կաթից. Կարմիր էին մարմնով բուստերիցը, շափիւղայ էր նորանց կերպարանքը։
8 ը Ածուխից սեւ եղաւ նորանց դէմքը, չեն ճանաչվում փողոցներում. թ նորանց մորթը նորանց ոսկորին է կպել, չորացել է փայտի պէս։
9 Լաւ էին սուրից սպանուածները քան թէ սովից սպանուածները, որովհետեւ սորանք մաշուեցան՝ ագարակի պտուղներին կարօտ։
10 ժ Ողորմած կանանց ձեռքերը եփեցին ի իրանց զաւակներին, նորանց համար լ կերակուր եղան իմ ժողովրդի աղջկայ բեկման ժամանակը։
11 Տէրը կատարեց իր բարկութիւնը, խ թափեց իր բորբոքած բարկութիւնը, եւ ծ նա կրակ վառեց Սիօնումը, եւ նա լափեց նորա հիմունքը։
12 Չ’հաւատացին երկրի թագաւորները եւ աշխարհի բոլոր բնակիչները, թէ նեղիչն ու թշնամին կ’մտնեն Երուսաղէմի դռներովը։
13 կ Նորա մարգարէների մեղքերիցը, նորա քահանաների անօրէնութիւններիցը, հ որոնք թափում էին արդարների արիւնը նորա մէջ,
14 Թափառեցին իբրեւ կոյրեր փողոցներումը. ձ պղծուեցան արիւնով, ղ որ կարող չէին դպչել նորանց հագուստներին։
15 Քաշուեցէք, ճ պիղծեր, կանչում էին նորանց, Քաշուեցէք, քաշուեցէք, մի դպչիք. Նորանք էլ փախան եւ թափառեցին. Ասեցին ազգերի մէջ՝ Այլ եւս չեն բնակուելու։
16 Տիրոջ բարկութիւնը ցրուել է նորանց, էլ չէ նայելու նորանց վերայ. Քահանաների երեսը չ’յարգեցին, մ ծերերին չ’գթացին։
17 Տակաւին մաշվում էին մեր աչքերը զուր տեղը յ մեր օգնութեանը սպասելով. Դիտելով սպասում էինք մի ազգի, որ չէր օգնիլ։
18 ն Նորանք որսացին մեր քայլերը, որ չ’գնանք մեր հրապարակներումը, շ մեր վերջը մօտեցաւ, մեր օրերը լցուեցան. Իրաւ եկել է մեր վերջը։
19 Թեթեւաշարժ են մեր հալածողները ո երկնքի արծիւներից, սարերի վերայ մեզ հալածեցին, դաշտումը դարան սարքեցին մեզ համար։
20 Մեր չ կեանքի շունչը՝ պ Տիրոջ օծեալը բռնուեցաւ ջ նորանց որոգայթներումը, որի համար մենք ասում էինք. Նորա հովանիի տակ կ’ապրենք ազգերի մէջ։
21 ռ Ցնծա եւ ուրախ եղիր, ով Եդովմի աղջիկ, որ բնակվում ես Հուս երկրումը, ս քեզ էլ կ’անցնէ բաժակը, կ’արբես եւ ինքդ քեզ կ’մերկացնես։
22 վ Քո անօրէնութիւնը պիտի վերջանայ, ով Սիօնի աղջիկ, էլ գերի չի տանիլ քեզ. տ քո անօրէնութեանը կ’այցելէ, ով Եդովմի աղջիկ, կ’յայտնէ քո մեղքերը։
Ողբ Երեմիայի 4